Twee keer per jaar krijg ik bijkans een halve depressie als de klok een uur vooruit moet of terug. Het ontregelt alles. Inderdaad de tien, twintig-tal klokken die je als mens bezit en waarvan je zes maanden later wéér niet weet hoe die ook alweer verzet moeten worden. Maar het ontregelt ook mijzelf, de kinderen en zelfs de hond. Hulp komt nu uit onverwachte hoek. Ik zeg doorzetten!

Sinds 1977, middenin de oliecrisis, is het voor Europese landen verplicht de zomertijd in te stellen zodat het ‘avonds langer licht is.

Het gras is altijd groener bij de buren. Ook BV Familie kijkt vaak over de grens om te zien dat het elders, bijvoorbeeld in Scandinavië, beter toeven is als werkende ouder. De blik van een expat vol lof over Nederlandse ouders, doet ook ons soms inzien dat we best trots op onszelf mogen zijn.

Nederland wordt steeds meer een expatland en zal dat nog meer worden als de Brexit doorzet, is de verwachting. Vaak zijn dit werkende ouders die vanuit het buitenland naar Nederland verkassen.

Ruim 1 op de 3 vaders en moeders vindt de druk binnen het gezin te hoog. Hoe gaat het anno 2018 écht met de BV familie? In deze indringende documentaire ‘Ticket to the tropics’ vertellen grootouders, ouders én kinderen hoe het écht met ze gaat.

Nederland wordt internationaal gezien als voorbeeld voor andere landen.

Elke keer gebeurt het me weer. Pas als de vakantie letterlijk op de stoep staat, denk ik: oh ja de kinderen. Als freelancer val ik telkens weer voor de verleiding te denken: dat komt wel goed. En dat is ook zo, maar wel met veel stress. Maar dit keer doe ik het anders. Dit keer vraag – en geef! – ik hulp.

Vorige week vertelde een moeder bij voetbal me dat haar zoontje de week erop niet bij de training zou zijn. ‘Ik moet werken, dus hij gaat naar de BSO.’ Begrijpelijk.

Zodra je een kind krijgt begint het al. Het grote loslaten. Leg je de baby in zijn eigen kamertje? Breng je het naar de kinderopvang waar anderen over hem waken? Durf je ergens de eerste maanden een keer een oppas te nemen om samen uit eten te gaan? Hoe oud ze ook zijn, dat loslaten blijft een dingetje. Hoe doe je dat zonder een halve angststoornis te ontwikkelen? Als een leeuw liep mijn man de eerste maanden om onze oudste dochter heen. Alleen hij & ik en soms de oma’s mochten haar vasthouden.

Hoe vaak ontbreekt het kind en diens belang aan de debattafel? Zit het niet aan als er weer eens gepolderd wordt over de toekomst. Wanneer is de kwaliteit van leven van werkende ouders inzet van verkiezingen of partijprogramma’s? Zelden. Deze week was tot genoegen van de BV Familie een kleine uitzondering. Het persoonlijke werd (eindelijk eens) politiek. Afgelopen dinsdag was het Prinsjesdag, de aftrap van het nieuwe politieke jaar, gevolgd door de algemene beschouwingen op woensdag en met één dag ertussen vandaag.

Graag vatten wij de Troonrede voor je samen als het gaat om gezinnen, families en kinderen. 

Als wij hem zouden samenvatten dan is de boodschap: Het gaat goed met Nederland, maar we moeten samen verder bouwen voor nu en toekomstige generaties. 

Als we verder toespitsen op gezinnen, families en kinderen dan blijkt het volgende:

De woorden familie en gezin kwamen niet voor in de Troonrede. Kinderen wel en wel als volgt: 

'Er leven vragen: kunnen wij en onze kinderen blijven rekenen op goede zorg, een betaalbaar huis, een baan, goed onderwijs, een veilige buurt, een schone leefomgeving en een goed pensioen?'

'Het budget voor cultuur stijgt met een bedrag dat oploopt naar 80 miljoen euro per jaar vanaf 2020.

Je kent het wel. Nog even dat telefoontje plegen, je mail verwerken of die presentatie afmaken. Overwerk hoort net zo bij ons als de was doen of een pastaatje maken. Maar of het zo goed is voor lijf en leden? Uit onderzoek blijkt dat vier op de tien ouders door overwerk vaker uit zijn slof schiet.

Wie ‘ja’ zegt tegen een ander, zegt ‘nee’ tegen zichzelf.

Het is kwart voor negen. De kinderen liggen erin, de vaatwasser ingeruimd. Al het speelgoed in de bakken. Je zou denken, alles in kannen en kruiken. Beentjes omhoog en even chillen…. Dat zou je denken. Maar op dat moment denk ik: ‘Ik moet nog heel veel doen. Ik heb nog niet genoeg gedaan vandaag. Wat zal ik als eerste oppakken? De foto’s bestellen voor mijn schoonmoeder. Bedenken wat ik voor ons nichtje ga kopen? Shit ik ben haar vergeten te bellen. Ik moet ook nog even de juf mailen.’ En zo ratelt mijn hoofd door.

Over dat vaccineren is eigenlijk al voldoende gezegd en geschreven. Meer dan. Toch doe ik er nog een schepje bovenop. Waarom? Omdat ik hier de kans wil benutten ons poldermodel eens te bejubelen in plaats van te bekritiseren. Sterker nog, ik denk dat het dit keer simpelweg (kinder-)levens gaat redden. Het is bekend. De vaccinatiegraad daalt. Zodanig dat we allemaal weer het gevaar lopen ouderwetse ziektes zoals de mazelen te krijgen. Ziektes die behoorden tot het verleden en waar we – behalve met die prik – nauwelijks meer acht op slaan.

Ouders en kinderen lopen elk jaar vlak voor de zomervakantie over van de leuke schoolactiviteiten. Nu de scholen weer gaan beginnen, roept de BV Familie basisscholen op: Potjandosie, maak eens een jaarplanning!

Leuke dingen doen op school. Geen ouder en zeker geen kind kan er tegen zijn. Natuurlijk niet. Maar wat zo jammer is: aan het einde van het schooljaar trekken de scholen een eindsprint en zit de agenda telkens overvol. Een kleine selectie: juffen- en meesterdag, schoolreisje, musical, sportdag….