Ik werd vanochtend serieus wakker met de vraag welke joggingbroek ik vandaag aan zou doen. Na zorgvuldige afweging zegt mijn man; ‘Nou je had wel een betere keuze kunnen maken.’ En zo begint week 3. Ik zit er doorheen. Ik ben er klaar mee. Het is niet te doen dit.
In het begin heeft het nog iets leuks, soort kamperen-in-je-eigen-huis gevoel. Je maakt braaf afspraken samen over wie werkt waar en wanneer, speelt een spelletje, kijkt leuk samen een filmpje, begint vol goede moed aan een kluslijst…. 2 Weken later sla je elkaar nog net niet de tent uit.
Mag ik nepnagels kopen?
Zo zit ik beneden in een belangrijk telefoongesprek, waarop mijn man dat moment uitkiest om een taart te gaan mixen, want ‘ja die moet ook op’. Tijdens datzelfde gesprek komt mijn dochter vragen of ze die nepnagels nou mag kopen. Waarop mijn zoon vraagt of ik weet wat een slagschaduw is en dat even met hem wil doen. Niet te doen dit!
Ik ben niet de enige. Mijn vriendin Anne mailt: ‘Ik had een conference call. Tijdens dat ene uurtje hebben mijn jongens me 55 onderbroken. Serieus, ik heb het bijgehouden. Mijn collega’s lagen in een deuk. En dit was dan nog met de herhaalstof. Volgende week the sequel als ik ook instructie over nieuwe dingen mag geven.’
Robin appt: ‘Hoe dan? Hoe moet ik 40 uur thuiswerken en in dezelfde tijd mijn dochter van 12 een wiskundesom uitleggen en mijn zoon van 3 entertainen terwijl ik mijn zoon van 6 uit moet blijven leggen dat hij nu niet kan worstelen met zijn vriendje? Hoe doe je dat?’
Omdat Mark het zegt
Niet te doen dit! Ouders zijn docent, werknemer of werkgever, huishouder, cipier, entertainer, doen nog iets met opvoeden en het huishouden, maar zijn ook gewoon ouder. Het is normaal al een uitdaging dat balanceren tussen werk en zorg, maar nu helemaal als je met je hele gezin op gemiddeld 150 vierkante meter zit, met thuisonderwijs en thuiswerk erbij zonder enige opvang. Ik denk dus maar aan al die ouders die thuis worstelen en neem mijn petje voor ze af. Zouden we ook voor onszelf mogen applaudisseren?
Ondertussen meldt mijn dochter zich. Ze heeft gymles, maar dat gaat ze natuurlijk echt niet doen. Dus of ze mag logeren met een vriendin. ‘Nee je mag niet logeren met je vriendin.’ ‘Hoezo niet?’, doet ze een dappere poging. Gelukkig heb ik my old time favorite maar nu in een nieuw jasje: ‘omdat Mark Rutte het zegt.’
Marjet Winsemius
Initiatiefnemer van de BV Familie, omdat het runnen van een gezin als het runnen van een bedrijf is.
