Als je kinderen klein zijn, ben je vaak zo druk dat vooruitdenken onderaan je prioriteitenlijst beland. Niks mis mee, maar soms sta je ineens vlak voor zo’n vooruitgeschoven post. Bestaat ie wel of bestaat ie niet? En kies dan maar eens het juiste antwoord…
Deze vraag kreeg ik gisteren uit het niets op mijn ontbijtbord. Bij mijn oudste dochter is de Sinterklaas droom zonder noemenswaardige problemen doorgeprikt. Vlak voor 5 december een jaar of twee geleden, toen ze zeker wist dat de buit al binnen was, zei ze ineens onomwonden: ‘Mam, ik geloof niet meer, hoor! Vorig jaar al niet.’
Mijn zoontje nu is andere koek. Hij is veel gevoeliger, gaat helemaal op in het Sinterklaas feest, is bijna negen jaar maar gelooft dus nog steeds. Ik kan het niet over mijn moederhart verkrijgen om zijn plezier te vergallen. Wie zwijgt, stemt toe. Zoiets. Maar nu zei hij dus ineens met een hap vol pindakaas: ‘Mam. Weet je dat er kinderen zijn bij mij in de klas die zeggen dat Sinterklaas niet echt is. Zo stom?! Je ziet hem toch op TV???!!!’
Opnieuw hield ik mijn mond en weg was het uitgelezen moment om hem rustig en trefzeker uit de doeken te doen dat het met die cadeaus heus wel goed komt, maar dat de Goed Heiligman net zoiets is als Roodkapje of Donald Duck. Een lief verzinsel van volwassenen. Maar juist omdat ik mezelf niet geloof als het gaat om ‘een lief verzinsel’ én mezelf wijs maak dat ik zijn ‘laatste’ Sint toch niet kan verpesten, zwijg ik.
En met mij miljoenen ouders wereldwijd. In Amerika zijn ze nu zelfs woedend op Amazon die de droom van hun kinderen dreigt door te prikken met hun nieuwe kerstcommercial. Liegen tegen je eigen kind mag blijkbaar wel, maar een commercial maken over de waarheid? No way! Ik begrijp die ouders wel.
Renate Tromp
Vind je dit artikel leuk? Like ons op Facebook en mis niks.
